Reisverslag

De dag voor vertrek

Dinsdag 18 juli: STRESS!!!!

De zenuwen slaan toch een beetje toe. De inpakstress is begonnen. De app-groep draait overuren. "Moest dit nu in de handbagage of niet", "Hoe zwaar is jullie koffer?", "46 kg mag je meenemen. Maar daar zit ik al aan!!". Kortom: we hebben er zin in!
Vanaf overmorgen (morgen mogen we hele dag op vliegvelden rondhangen en op 10 km hoogte ons bezig proberen te houden) zullen we gaan proberen de blog bij te werken. Maar dan dus vanuit Tanzania!!! Onder de voet van de Kilimanjaro bij de stad Arusha.

We hopen dat jullie ons volgen. Enne.... Laat ook af en toe een berichtje achter :).

Woensdag 19 juli & donderdag 20 juli: Eindelijk!

Eindelijk is het dan zover. Na een korte nachtrust en veel spanning een laatste check of alles in de koffers zat en toen op weg naar het JTC. Daar werden de koffers aangevuld met donatiespullen totdat de weegschaal 23 kg aangaf. Een klein half uurtje later arriveerde de bus. Veel traantjes later vertrok de touringcar richting Brussel, de ouders al zwaaiend achterlatend.

In Brussel aangekomen, konden we helaas nog niet de koffers inchecken. We dachten dat we op de juiste plek aan  het wachten waren maar dat bleek niet zo te zijn. Het werd toen achteraan aansluiten. Maar goed, het was wel gezellig in de rij. Nadat we van de bagage af waren, wilden we naar de Mac om wat te eten. We gingen snel door de douane op zoek naar deze fastfoodketen. Echter bleken er alleen dure broodjeszaken te zijn. De teleurstelling was van de gezichten af te lezen. Toch kon iedereen een broodje of pizzapuntje scoren.

Om half acht was het dan tijd om te boarden. Het was een mooi toestel. Iedereen had een eigen schermpje waar ze eindeloos films op konden kijken. Na een tussenlanding in Wenen, ging de vlucht verder naar Addis Abeba.  Om 1 uur kregen we eindelijk ons avondeten. We hadden de keuze uit Ravioli of vis. Daarna gingen de oogjes dicht. Rond zes uur zouden we landen, maar we moesten nog 45 minuten rondjes blijven vliegen voordat we konden landen.

Op het vliegveld van Addis Abeba werd eerst naar de toiletten gegaan. De potten waren echter tot de rand al gevuld en konden dus niet meer doorgespoeld worden. Onze kontspieren werden goed getraind. Na een lange wachttijd mochten we weer boarden. Het slapen in deze vlucht ging beter. Iedereen was al behoorlijk moe. Na een kleine vertraging landden we iets over 13.00 uur op vliegveld Kilimanjaro. Daar was het echt een drama! We moesten een formulier invullen en konden daarna aansluiten in een lange “rij”. Toen we eindelijk aan de beurt waren, bleek dat we een ander formulier moesten invullen. Konden we daarna weer achteraan sluiten! Na 2,5 uur konden we eindelijk met onze visums legaal Tanzania betreden. De 30 koffers stonden daar keurig al te wachten op ons.

Toen we naar buiten liepen, stond Charles, twee docenten en acht kinderen op ons te wachten. Hun geduld was aardig op de proef gesteld. Het was zo mooi om te zien! Ook kregen we nog een armbandje met daarop “Karibu Rockland school”. De koffers werden bovenop het dak van de bus geplaatst en toen kon de rit richting ons verblijf beginnen. Een tocht van 75 minuten. Er hing een gemoedelijke sfeer in de bus en werden verwend met popcorn en nootjes. Sommigen kregen nog de kans om achterop een motor mee te rijden naar de school.

We maakten een tussenstop bij de school. Alle kinderen zaten daar op ons te wachten. We werden toegezongen, er werd voor ons gedanst en we kregen een mooie welkomstspeech. Vervolgens zijn we naar het huis gelopen. Daar stond een heerlijke maaltijd op ons te wachten: Pilaw (soort nasi) met stoofvlees. Nadat onze buikjes vol zaten was iedereen zo moe dat we om negen uur gingen slapen om fit te zijn voor de volgende dag.

Vrijdag 21 juli: Sim & Pin

Om negen uur ging de wekker. Het ontbijt stond al voor ons klaar. Na het ontbijt gingen we terug naar de school om te oriënteren wat we zouden kunnen opknappen. Vrijdag staat altijd sport op het programma dus konden we meteen mee doen. Simpele spellen zoals stoelendans, zaklopen en voetballen werden gedaan. We hebben door het spelen met de kinderen al een echte band met ze opgebouwd.

Hierna gingen we terug voor de lunch: spaghetti! Dat viel bij iedereen in de smaak. De bedoeling was om “even” te gaan pinnen en onze simkaarten te regelen. Dat heeft ons de hele middag gekost! De rit op en neer naar de stad was per daladala, de plaatselijke taxibusjes. Een busje voor normaal 9 zitplaatsen maar wij zaten er met 19 in. Het was zelfs al donker toen we weer thuis aankwamen. Maar we waren weer online! We konden meteen weer aan tafel. Pannenkoeken! We worden echt verwend! Na het eten was het tijd om te kaarten. Pesten en ezelen. Het ging er steeds fanatieker aan toe. Ook vals spelen was onderdeel van het spel, behalve bij Lisanne, Fleur en Merel. Na het toelichten van het programma voor de volgende dag, was het weer bedtijd.

Zaterdag 22 juli: Krater en kater

Om negen uur zaten we “fris en fruitig” aan het ontbijt. Een gekookt eitje en groene sinaasappels. We zouden om 10.45 uur vertrekken maar onze chauffeur Charles was op zijn Afrikaans gezegd een beetje te laat: 2 uur! We hebben ons vermaakt met de buren door te dansen op muziek en bellen te blazen. Eindelijk konden we vertrekken naar de krater. Het was een hele bergbeklimming om boven te komen. De afdaling in de krater was steil en vol met losse steentjes waardoor de een na de ander onderuit ging, waaronder Marcel die niet zo flexibel bleek te zijn als dat hij doet voorkomen. Onderin de krater hadden we een heel mooi uitzicht dat vastgelegd werd met een drone. Toen kon de klimtocht weer beginnen. We ploften neer in het busje en gingen terug voor de lunch: een omelet van ei en friet.

Daarna zijn we naar een plaatselijk cafeetje gegaan om daar de voetbalwedstrijd Arsenal tegen Chelsea te zien. Charles hield er een kater aan over omdat zijn favoriet Arsenal met 3-0 verloor. Het was prachtig om mee te maken hoe fanatiek de Tanzaniaanse mensen zijn. Rond vijf uur waren we terug en hebben we de buitendouche uitgeprobeerd. Iedereen trok zijn bikini/zwembroek aan en we konden na vier dagen eindelijk douchen! Daar knap je wel van op! Het was wel een beetje koud maar de gezelligheid maakte veel goed!

 

Zondag 23 juli: Luide dienst!!!!

Vanmorgen stond het ontbijt al om 8 uur voor ons klaar. In de ochtend stond een kerkdienst op het programma. Om 9 uur gingen we met de daladala op weg naar de kerk. We mochten bij binnenkomst meteen plaatsnemen op de voorste rijen. Het gezang was al begonnen en mensen stonden te dansen. De muziek stond heel erg hard! Ook bij de sprekers stond het volume voluit. De dienst bestond uit zang, dans, bidden en zegeningen. Alle nieuwkomers in de kerk mochten zich voorstellen. Julian was heel enthousiast en kreeg ook het grootste applaus. Na 2,5 uur mochten wij de kerk verlaten en ging de dienst nog een half uur door. Buiten de kerk waren er veel kinderen waarmee gespeeld en geknuffeld werd.

Met de daladala zijn we daarna naar Arusha gebracht om daar te gaan lunchen. Toen we aan tafel zaten, kwamen ze langs met een teiltje, zeep en een grote fluitketel met water. Zo kon iedereen zijn handen wassen terwijl de ober het water over onze handen goot. De echte Tanzaniaanse maaltijd bestond uit stukken varkensvlees, friet en wat groenten. Alles werd op borden midden op tafel gezet. Bestek werd niet uitgedeeld. We moesten het met onze handen eten. Een leuke ervaring. Gelukkig kwam de ober daarna nog een keer rond met de fluitketel zodat we weer met schone handen de tafel konden verlaten.

Na de lunch wandelden we naar de Masai-markt. Het was een stevige wandeling van 1 uur. De Masai-markt bestond uit allerlei kleine winkeltjes waar ze eigenlijk overal dezelfde souvenirs verkochten. Rustig rondkijken was er niet bij want er stond meteen iemand naast je. En was je ergens binnen, blokkeerde ze bijna de uitgang als je niet iets kocht. Het afdingen was begonnen en de één was er een stuk bedrevener in dan de ander. Toch was uiteindelijk iedereen tevreden met zijn buit.

Op weg naar huis werd er nog een stop gemaakt bij een “grote” supermarkt. Hier bleken alleen de schappen half vol te zijn! Een enkeling kocht er wat drinken of een toetje. Om half zes waren we uiteindelijk weer terug bij ons huis. Ieder kon even zijn eigen ding doen om vervolgens tegen acht uur te gaan eten. Nogmaals pannenkoeken maar niemand die daarover klaagde!

Na het eten werd het programma voor de rest van de week toegelicht en kregen we nog een hartelijke toespraak van Charles. Hij was zichtbaar aangeslagen van onze vele donaties die we hadden meegenomen. Hierna heeft iedereen nog een kaartje gelegd of een dobbelspel gedaan om vervolgens op tijd naar bed te gaan. Morgen is het immers weer vroeg dag (half zeven….). Lala Salama!

Maandag 24 juli: Sjouwen en bouwen

Om half zeven ging de wekker. Na het ontbijt en de afwas, begon de wandeling naar de basisschool. Daar aangekomen bleek helaas dat niet al het materiaal aanwezig was. Kleine activiteiten als water halen, zand zeven en assisteren in de klassen kon al wel zijn aanvang nemen. Charles ging intussen de benodigde spullen halen. Om tien uur kon uiteindelijk iedereen vol aan de bak.

De “pleister”groep was verantwoordelijk voor het aanleveren van het gezeefde zand. Met cement en water werd dit omgezet tot mortel. Zwaar werk omdat dit allemaal met de hand moest gebeuren. Ook het water moest van ver komen en de emmers waren groot en dus zwaar. Hierbij werd wel gerealiseerd dat dit voor veel lokale mensen dagelijkse kost is. Twee ingehuurde stukadoors gooiden de mortel tegen de muur en maakte er een mooie gladde wand van. De verfploeg was intussen aardig wit uitgeslagen maar niet van de verf maar van het schuren. Een hele klus. Ondertussen waren onze docenten (onze leerlingen) bezig met het corrigeren van schoolwerk in de verschillende lokalen. Zij kwamen erachter dat het docentenvak toch wel degelijk wat inhoudt. 

Om 13.00 uur werden we bevoorraad door Charles met een warme lunch: gekookte aardappelen met een saus van gepureerde tomaten en wortelen. Echt weer heerlijk. Hierna konden we weer vol goede moed aan het werk. De verfploeg kon al een eerste laag aan gaan brengen op de inmiddels gladde muur. De pleisterploeg kon even niks doen nam toen het initiatief om de schommel te verankeren. Tamara zag de enorme afwas van bordjes en bekers staan en besloot de mevrouw een handje te helpen. Om half vier begonnen we met opruimen en om vier uur liepen we moe maar voldaan naar ons huis terug. We werden er hartelijk ontvangen met een kopje thee.

Ieder ging zijn weg, de een ging douchen de ander ging op bed liggen of een boekje lezen. Het diner bestond uit Chipata’s (soort wrap) met guacamole (avocado met ui en tomaat). Wederom een geslaagde dag! Tegen half tien was het heel stil in huis. Opladen voor de volgende dag.

Dinsdag 25 juli: 4 million day

Vanmorgen ging alweer om half zeven de wekker. Het ontbijt stond voor ons klaar en hierna kon de wandeling naar school beginnen. De 3 verschillende groepjes werden gerouleerd, zodat iedereen alle taken kan uitvoeren. De taken bestonden weer uit schilderen, pleisteren en assisteren in de klas. Marcel en Rob gingen maar liefst 4 miljoen Shilling pinnen! Daarvoor hebben zij 10 maal het maximale geldbedrag gepind en 2 pinautomaten leeg getrokken. Marcel en Rob voelde zich super rijk met de grote stapel bankbiljetten, aangezien 10.000 Shilling het grootste briefje is. Ze namen meteen de licht blauwe verf en de lunch mee: spaghetti!

Na de lunch kon iedereen weer aan de slag. De assistenten in de klas hebben maskertjes geknutseld met de kinderen (en stiekem ook met de docenten). De schilders hebben de muren van de ‘office’ licht blauw geverfd. Helaas waren zij  vergeten de vloer af te dekken, waardoor we met 5 man de vloer hebben geschuurd om de verf hiervan af te krijgen. De pleisterploeg heeft weer zand mogen zeven. Eigenlijk was het ook de bedoeling om water te halen, maar de waterput was niet toegankelijk vandaag.

Na een lange dag hard gewerkt te hebben stond thuis de popcorn en thee al op ons te wachten. Na de snack heeft iedereen de verf, de stof en het zweet van zich afgespoeld (lees: geschrobd). Na een aantal dagen op de half aangeklede buurkindjes gekeken te hebben, werd het tijd om ze aan te kleden. Marieke en Janne hadden veel kinderkleding bij die we ze hebben ge geven. Ze trokken dit meteen aan!

Om 7 uur stond het avondeten voor ons klaar. Weer een overheerlijke smoothie van avocado, ananas, mango, passievrucht en sinaasappel (en héél veel suiker). Waarbij Marcel en Nina hebben geholpen. Hiernaast aten we rijst met kool. Iedereen zocht weer op tijd zijn bed op. 

Woensdag 26 juli: Giftige slang!!!

Zoals gewoonlijk ging vanmorgen om half 7 weer de wekker om vervolgens weer aan te schuiven bij het ontbijt. Onze dagelijks wandeling naar school (15 minuten) houden we ook goed vol! Het tempo wordt zelfs opgevoerd. Op weg naar school hebben we nog even stil gestaan bij een andere school. Hier waren ze bezig met de ochtend ensemble, waarbij wordt gedanst en gezongen.

Op school aangekomen werden de groepjes weer gerouleerd.
De neushoorns, Tamara, Lonneke, Danique en Merel, waren aan de beurt om te schilderen. Zij zaten van top tot teen onder de lichtblauwe verf.
De cheeta’s, Fleur, Lisanne, Anouk en Julian, waren aan de beurt om te assisteren in de klas.
De olifanten: Marieke, Janne, Quinty, Tess en Nina, waren aan de beurt om te pleisteren. Dit is erg zwaar werk waarbij zand naar het lokaal moet worden gesjouwd en vervolgens gemengd moet worden met cement en water. De waterput was nog steeds niet beschikbaar vandaag. 

Hierom besloten ze om de waterput van maar liefst 10 meter diep op school open te maken. Je kon de bodem niet zien! Hier moest eerst al het vuil uit worden gehaald om daadwerkelijk water te kunnen krijgen. Een Tanzaniaan ging de put in aan een touw om dit klusje te klaren. Even later kwam hij snel weer naar boven. Er zat een giftige slang in de put!!! Marcel en Marieke gingen de zaklamp bij het huis halen om de slang te kunnen doden. De Tanzaniaan ging vervolgens weer de put in met de zaklamp en zijn stok en heeft de slang wel 100 keer geslagen om hem ‘rustig’ te krijgen. De slang werd uit de put gehaald, zodat iedereen hem kon zien! Erg spannend vonden sommigen dit.

Omdat we nu in drie lokalen tegelijk bezig waren, konden de leerlingen daar geen les krijgen. Daarom werden alle tafeltjes en stoeltjes buiten gezet en kregen ze buiten les. Prachtig om te zien hoe creatief men met de situatie omging. Het schoolbord werd aan het hek vast getimmerd en zo konden de lessen gewoon doorgaan.

Na de lunch, nasi en wat ananas, ging iedereen weer hard aan het werk. De zon was erg fel vandaag, waardoor een paar mensen flink verbrand zijn! Om 4 uur was het weer tijd om naar huis te gaan. De meeste namen weer een ‘douche’. De buurkindjes kwamen aanzetten met mooie tekeningen, daarom hebben we ze een kleurdoos en kleurboek gegeven. Hierna kregen we nog meer mooie tekeningen! 

Om 19.00 uur stonden er wentelteefjes op het menu! Er was behoorlijk wat klaargemaakt maar het was vechten om de laatste. Ook om de stukjes banaan die we erna kregen werd gevochten. Duidelijk is dat een dag harde arbeid je hongerig maakt. Het was weer een zware maar voldane dag.

Morgen wordt de groep gesplitst: de ene helft gaat een bezoek brengen aan het plaatselijk ziekenhuis terwijl de andere helft aan de slag blijft op de school. Vrijdag wisselen we het om. Om het gras bij elkaar niet voor de voeten weg te halen en alle ervaringen erop te zetten, werken we vrijdag pas de blog bij. Tot vrijdag!

Donderdag 27 juli: gaasjes en blaasjes

Op donderdag ging de wekker weer om half 7 en met half-slapende kopjes zaten we aan het ontbijt. De groep splitst in tweeën, de ene helft ging naar het ziekenhuis en de andere helft ging terug naar de school. Julian, Anouk, Quinty, Janne, Lonneke, Tess en Rob zijn aan de beurt om naar het ziekenhuis te gaan. In het ziekenhuis kreeg deze groep eerst een korte rondleiding waarna ze een kamer

aangewezen kregen om te schilderen. De kamer was erg smerig dus het was noodzakelijk om deze eerst schoon te maken. Ook was het koud in het ziekenhuis dus zijn er een paar mensen terug gelopen om een trui te halen. De andere groep, Lisanne, Merel, Tamara, Fleur, Danique, Marieke, Nina en Marcel, begonnen die dag met het schuren van houten plankjes voor de tafeltjes en stoeltjes. Dit werd gedaan onder vrolijk Disney gezang. Het schoolbord moest weer van de muur worden gehamerd, een flink karwei! Na het harde werken in de ochtend is het tijd voor een lunch, aardappelen met saus.

In de middag gingen de werkzaamheden verder. De groep in het ziekenhuis heeft de kamer helemaal geschilderd, dit duurde heel de middag. Julian en Anouk kregen de kans om een rondleiding te krijgen door de operatiekamers en namen dit met beide handen aan. Deze kamers hebben veel indruk op hen gemaakt, het is net alsof je jaaaaaren terug gaat in de tijd. Ondertussen is de groep op school klaar met het schuren en begonnen aan het verder schilderen van de muren. Dit schilderen gebeurde onder de muzikale begeleiding van Ed Sheeran en andere top 40 artiesten. Aan het einde van de middag is iedereen doodop en om 4 uur vertrekken we terug naar het huis. Daar stond er lekkere popcorn voor ons klaar en om half 5 komt de andere groep terug uit het ziekenhuis.

Na het avondeten (pannenkoeken!) kwamen er twee gasten op bezoek uit Nederland, dit bleken Charles en Anna te zijn gekleed in Nederlandse klederdracht. Charles hield een emotionele speech waarin hij zijn dankbaarheid en geluk aan ons uitte. Als dank kregen we sambusa (een soort loempia met gehakt en ui), heel erg lekker! Hierna ging voor veel mensen het licht uit om morgen weer hard te kunnen werken.

  Vrijdag 28 juli: Keizersnee

Na weer vroeg ontbeten te hebben werden de groepen omgewisseld. Het was typisch Nederlands zomerweer, ofwel regen en kou. De groep van het ziekenhuis kreeg een lange rondleiding, waarbij ze alles kregen te zien inclusief de operatiekamers. Hier lieten we Merel en Nina achter, die vandaag bij de anesthesisten mochten meelopen. Dit bleek wat heftiger dan verwacht, er werden baby’s geboren en tumoren verwijderd. De rest kreeg een nieuwe kamer toegewezen om te gaan schilderen. In de kamer waren enkele spinnen te vinden en ook hier was het niet erg schoon. De andere groep ging weer naar de school, al meteen bij aankomst moesten ze 108 emmers zand verschepen naar de achterkant van het gebouw. Een deel van de groep ging verder met schuren van het hout en de anderen schilderden verder aan de kamer. We lunchen met z’n allen in het huis, er stond vandaag spaghetti op het menu.

Na de lunch ging iedereen terug naar zijn werkplaats om de werkzaamheden voort te zetten. Merel en Nina gingen weer terug naar de operatiekamers en de rest van de schilderploeg schilderde weer verder. Het was veel werk, want de verf wilde niet goed dekken en drogen. Op school konden veel meters worden gemaakt omdat de kinderen vanmiddag vrij hadden. Na weer een lange werkdag ging iedereen terug naar het huis, hier liggen nootjes en thee op ons te wachten. Na nogmaals rijst met bonen is het voor iedereen tijd om te gaan slapen. 

Zaterdag 29 juli: Berggeiten en Bosjesmannen

De wekker ging dit keer pas om half 9, lekker lang uitslapen dus! Al werden velen al gewekt door gillende kinderen en kraaiende hanen. Vandaag stond een bezoek aan de watervallen op de planning. Na een uur lang in een hobbelend busje te hebben gezeten, kwamen we (een beetje misselijk) uit op een groot grasveld op wel 1.8 km hoog. Na een kleine administratie kon de hike onder begeleiding van meerdere gidsen, beginnen. We liepen eerst over een smal zandpaadje tussen de lokale berghutjes om vervolgens uit te komen op een “Sound-Of-Music” landschap”: een groot grasveld met lange bomen op de achtergrond. We daalden af over het grasveld om op een gegeven moment aan de rand van de jungle aan te komen. Waar we onze tocht moesten vervolgen over een zeer smal, steil en begroeid paadje door de Afrikaanse ‘jungle’. 

Nadat we dit pad een klein uurtje hadden belopen kwamen we uit op een klein stromend beekje, afkomstig van de watervallen. Het was moeilijk om bij de watervallen te komen, omdat we telkens het water moesten oversteken waar veel grote losse stenen voor gebruikt werden. Gelukkig kregen we hier wel hulp bij door onze gidsen en plaatselijke inwoners. Echter werd deze hulpgroep van inwoners steeds groter, zodanig dat de groep werd opgebroken doordat er veel andere mensen tussenin liepen. Dit zorgde voor veel frustraties.

Uiteindelijk kwamen we bij de daadwerkelijke watervallen, adembenemend. Hier hebben we geluncht: overheerlijke gebraden kip, boterham met jam, stukje banaan en een droog maar wel lekker cakeje. Toen bleek echter dat we ook nog hetzelfde stuk terug moesten lopen, terwijl ons was vertelt dat we aan het einde opgehaald zouden worden door de busjes. Tijdens de rit terug naar de busjes hebben we zelfs nog een aap gespot! Ook heeft Marcel een “Freek Vonk” opname gemaakt over een kameleon. Na de zware beklimming terug naar boven, ploften we vermoeid neer op een grasveld om uit te rusten. We stapten weer in de busjes om terug naar huis te gaan. Na een tocht van een uur kwamen we aan bij het huis, waar weer thee op ons te wachten stond. Nadat we onszelf gewassen hadden konden we weer aan tafel om te genieten van de populaire ‘Nederlandse’ pannenkoeken! Iedereen dook weer vroeg hun bedje in. MORGEN EEN VERRASSING!!!!!!!!!!  

Zondag 30 juli: Banaan met ketchup

Vanmorgen konden we gelukkig nog een beetje uitslapen. Om 8 uur stond de thee en het brood op ons te wachten. Na het ontbijt was het tijd om te vertrekken. Althans: Nina was haar telefoon kwijt geraakt… Na een half uur zoeken besloten we ‘Zoek Iphone’ in te schakelen. Het geluid kwam bij de bank vandaan. Na de bank van zijn plek te schuiven en tussen de kussens te voelen konden we echter de telefoon nog steeds niet vinden. Wat bleek, haar telefoon zat IN de bank! Na deze zoektocht konden we echt vertrekken. Het was een verassing, maar we moesten onze zwemspullen wel meenemen.

In Arusha aangekomen gingen we een hotel binnen om daar gebruik te maken van het mooie, maar wel ijskoude zwembad. Sommige waaghalzen sprongen zo in het zwembad! Andere hielden het op chillen op de ligstoelen in de zon. Het was in ieder geval een heerlijke ochtend. Na deze ochtend relaxen was het tijd om te lunchen. De lunch werd gehouden in een lokaal restaurantje. Hier kregen we rundvlees en geroosterde banaan. De banaan viel erg in smaak, zeker met ketchup! De banaan smaakte namelijk erg naar aardappel.

Nadat onze buikjes weer vol waren liepen we naar de veemarkt. De veemarkt was erg indrukwekkend en echt Afrikaans. Er waren veel geiten en koeien te koop. De dieren zaten vaak vastgebonden en werden niet fijn behandeld. Na een rondje te hebben gelopen vonden de meeste het weer tijd om te vertrekken. Op naar de volgende markt! Hier was van alles te koop. Groenten, fruit, slippers, stoffen en andere leuke souvenirs. De meeste dames kochten een stuk stof om hier een mooie jurk van te laten maken. De slippers waren ook erg gewild. Op de markt moesten we wel uitkijken. De lokale mensen waren nogal gehaaid op onze spullen. Zo was Tess haar telefoon bijna kwijt. Hierna besloten we om onze zakken leeg te halen en alles in de tassen te stoppen.

Na de markt was het tijd om naar huis te gaan. Hier stond het avondeten al op ons te wachten. De heerlijke Pilaw die we de eerste dag ook gegeten hebben! Na dit leuke weekend werden er nog wat spelletjes gespeeld en vrolijk gekletst. Maar optijd naar bed was ook niet onverstandig, want de wekker stond al om 6.15!

Maandag 31 juli: ♪ Tanzania, Tanzaniaa ♪

Om 6.15 ging die verschrikkelijke wekker weer af. Iedereen was nog erg moe, maar als we de ochtend ensemble wilde meemaken moesten we toch echt vroeg op. Om 7.15 begon onze dagelijkse wandeling naar de school. Daar aangekomen begon de ensemble. Dit was erg speciaal om mee te maken. Alle kinderen stonden mooi opgesteld in rijen en danste en zongen tegelijkertijd. Na de ensemble ging iedereen aan de slag. De muren moesten gegipst worden, er kon weer geassisteerd worden bij het lesgeven en er was nog genoeg om te schuren en schilderen.

Om 1 uur kwam Charles de lunch brengen. Dit keer aardappelen met een tomaten/wortel-saus. Na de lunch konden de kinderen geen les meer krijgen, omdat in elk lokaal hard gewerkt werd. Daardoor zijn er veel leuke spelletjes gespeeld! Onze groep had zo hard gewerkt dat om een uur of 3 al het werk voor vandaag gedaan was. Na nog wat kleine klusjes was de planning om onderweg naar huis langs een supermarkt te gaan. Zo kon iedereen een voorraad koekjes inslaan. Echter was deze supermarkt nog lastiger te vinden dan we dachten. Uiteindelijk zijn enkele nog met Charles op pad geweest om voor iedereen wat lekkers te halen. Ondertussen deden de thuisblijvers de was (met de hand natuurlijk).

Om klokslag 7 uur stond het avondeten alweer op ons te wachten. De overheerlijke Chipata’s van vorige week maandag. Het programma voor de volgende dag werd weer doorgenomen en onze ‘clouds and sunshines’ werden ook weer gedeeld. Hierbij verteld iedereen wat zijn leuke (sunshines) en minder leuke (clouds) momenten waren. Na dit gedeeld te hebben heeft iedereen nog wat gekletst of zijn social media bijgewerkt. Vervolgens was het toch echt tijd om onze oogjes te sluiten, morgen weer vroeg op en hard werken!

Dinsdag 1 Augustus: Labour Day

Vandaag moesten we weer om normale tijd opstaan. Na een stevig ontbijtje gingen we op weg naar school om weer een hele dag stevig door te werken. Er kon weer genoeg gedaan worden vandaag: Marcel en Tamara konden verder gaan met het gipsen, het kantoor van Charles en het eerste klaslokaal moesten worden (af)geschilderd en de nieuwe tafeltjes van de school konden geschuurd worden. Doordat de klaslokalen bezet waren door alle werknemers, werden alle tafeltjes, stoeltjes en krijtborden naar buiten gebracht om op een creatieve manier alsnog les te kunnen geven.

De werklust zat er goed in: iedereen had wat te doen en de verbeteringen in de school begonnen erg goed op te vallen. Halverwege de ochtend werden we weer getrakteerd op een lekker kopje thee samen met een soort poffertje. Na nog 2 uurtjes lang werken werden snel alle buiten-opgezette tafeltjes naar binnen gehaald om aan te lunchen: Spaghetti!

Na de lunch konden we er weer een paar uurtjes goed tegen aan om vervolgens om half 4 uitgeput weer te vertrekken richting huis. Hier stond zoals verwacht weer een lekker schaaltje popcorn voor ons klaar. We waren echter nog niet klaar met werken: we hebben allemaal een klein boekje gekregen waarin iedereen bij elkaar een paar bladzijdes moet vullen met positieve tekst over die persoon. De bedoeling is dat je niet in je eigen boekje kijkt totdat je weer thuis bent.

Na het avondeten van Pilaw (rijst met vlees) kregen we onze schoolkleren voor de volgend dag binnen. Het werd één grote verkleedpartij: overal lagen plastic verpakkingen van de kniesokken, rokjes, broeken, blousejes en truien. Na een paar leuke foto’s trok iedereen snel z’n slaapkleding aan om weer lekker terug in bed te duiken. Morgen naar de High School!

 Woensdag 2 Augustus: Hooggelegen High School

Vandaag ging de wekker weer iets vroeger, we moesten al om half 7 ontbijten om rond 7 uur te



vertrekken naar de High School. Na een ritje van een kwartiertje kwamen we aan op de High School boven op een heuvel. We kregen al gelijk veel aandacht door de scholieren van onze leeftijd: er werd veel naar ons gestaard en gelachen, maar wel heel vriendelijk! Na een korte introductie van de staff van de school begon de ochtendceremonie: alle leerlingen gingen in lange rijen staan en wij voegden ons er snel tussen. Verschillende liedjes werden gezongen en na een kleine 10 minuten begonnen alle lessen.

Er werden in onze groep eerst tweetallen gemaakt, die zich vervolgens verspreidden over alle klaslokalen van de school. We hebben onder andere Swahili, Aardrijkskunde, Engels, Wiskunde, Civics, Biologie, Scheikunde en Geschiedenis gevolgd. Na een ochtend in de les hebben gezeten, kort onderbroken door een pauze, kregen we om half 3 een lunch aangeboden van de school. Dit viel bij de meesten niet heel erg in de smaak, maar we hebben natuurlijk allemaal netjes ons bord leeggegeten!

Na de lunch volgde een sport programma: we gingen een paar wedstrijdjes spelen tegen de leerlingen van de andere school. Als eerste werd er korfbal gespeeld, er werden 7 mensen uit onze groep uitgekozen om tegen 7 leerlingen van de Afrikaanse school te spelen. Helaas was dit zonder succes: ondanks het enthousiaste publiek van maar liefst wel 200 mensen hebben we net niet kunnen winnen. Ook bij de Volleybal slaagden we er net niet in om de Afrikanen te verslaan, 14-15. Maar ondanks dat was het een super leuke middag en hebben we allemaal erg genoten!

Na een afscheidsceremonie en bedankje van Rob vertrokken we weer terug naar huis om te genieten van overheerlijke bananen-pannenkoeken. Na het schrijven van een paar boekjes dook iedereen weer snel z’n bed in want morgen moet er gewoon weer gewerkt worden!

Donderdag 3 Augustus: Wedding Bells

Het ontbijt stond zoals gewoonlijk weer klaar om 7 uur. Na het eten en de afwas was het tijd om weer naar school te vertrekken om nog een ochtend te werken, want in de middag stond een verrassing op ons te wachten. We konden vandaag weer hard aan de slag met het schuren van de tafeltjes, het verven en schuren van de muren en lesgeven in de klas.

Na een paar uur hard gewerkt te hebben was het tijd voor een pauze, we kregen wederom een kopje thee en wat lekkers. Hierna vervolgden de werkzaamheden. Om 1 uur was het tijd om terug naar huis te vertrekken voor de lunch: Pilaw. Na de lunch werd de verrassing bekendgemaakt; we gingen naar een ‘send off’ (hierbij wordt de bruid weggegeven aan de familie van de bruidegom), dit was een groot feest met een paar honderd gasten. Eerst hebben we een kijkje genomen in de kerk waar een koor aan het zingen was en soms d
eed de priester een woordje.

Na de kerkdienst gingen we in een stoet van auto’s naar een nieuwe locatie waar een fotoshoot werd gehouden voor de bruid. Het was een prachtige luxe locatie hoog op een heuvel, met een geweldig uitzicht. Uiteraard zijn er met ons ook veel foto’s gemaakt.

Vervolgens was het tijd om te gaan feesten. De stoet vertrok richting een grote tuin waar tenten waren opgezet voor het feest. Toen we aankwamen werden we ontvangen met een kopje soep en konden we gaan zitten aan een tafel. Langzamerhand druppelden de gasten binnen en na een uurtje zat de tent vol. Nu kon het feest echt beginnen, dachten we… Eerst werden er een paar uur lang toespraken gehouden, mensen bedankt en het eten werd met een speciale ceremonie gepresenteerd. Na lang wachten konden we eindelijk gaan dineren, het was intussen al half 9.

Na het eten duurde het niet lang voordat Charles ons kwam ophalen wat bij velen teleurstelling opwekte omdat het dansen nu eindelijk was begonnen. Na een korte rit in de busjes kwamen we thuis aan en doken we allemaal vermoeid ons bed in.

Vrijdag 4 Augustus: Boerenbond

Vandaag was het moeilijk om uit bed te komen omdat het gisteren zo laat was geworden. Wederom stond het ontbijt vroeg op ons te wachten. Vandaag was weer een dag om hard te werken op school, ’s middags was het weer tijd voor wat leuks.

Eenmaal op school aangekomen konden de werkzaamheden weer beginnen. Er moesten tafeltjes worden gelakt en geschuurd, muren geschuurd en geschilderd en er waren weer veel kinderen om les aan te geven. Nadat we weer veel meters hadden gemaakt gingen een aantal van ons sporten met de kinderen, ze waren super fanatiek en enthousiast over de spelletjes die we hadden verzonnen; spijkerpoepen, hoogspringen, zaklopen en water dragen. Na de spelletjes was het weer tijd om terug te gaan voor de lunch, vandaag stond er spaghetti op ons te wachten.

’s Middags gingen we naar een soort beurs voor boeren waar veel bedrijven hun producten aanboden. Hier scoorden sommigen van ons nog een paar leuke souvenirs. Na een tijdje rondgelopen te hebben en een ijsje te hebben gegeten was het om half 6 weer tijd om terug naar huis te gaan. Op de terugweg zijn we nog even gestopt bij een pinautomaat en een supermarkt. Toen we terugkwamen stonden er weer pannenkoeken op ons te wachten en na in wat boekjes te hebben geschreven ging het licht weer uit. Morgen is de eerste dag dat we kunnen uitslapen; om 10 uur ontbijt.

Zaterdag 5 Augustus: Vooruit met de geit

Vandaag om 10 uur ontbijt, sommigen bleven dus wat langer op bed liggen, anderen gingen kleren wassen, douchen of lezen. Vandaag stond na het ontbijt een bezoek aan een maasai dorp op het programma. ’s Middags zouden we nog een keer terug gaan naar de maasai markt.

Na het ontbijt stapten we weer in de busjes om naar het dorpje toe te gaan. Daar werden we hartelijk ontvangen door de bewoners. We kregen een korte rondleiding door de hutjes. Na de rondleiding en wat uitleg werden we allemaal verkleed in traditionele klederdracht om vervolgens wat foto’s te maken en te dansen de locals. Er werd ook veel geknuffeld met een schattig klein baby geitje wat af en toe een kijkje kwam nemen. Na afscheid te hebben genomen was weer tijd om te gaan lunchen, vandaag voor het eerst frietjes. Iets wat bij velen in de smaak viel.

’s Middags vertrokken we naar de maasai markt waar iedereen souvenirs gescoord heeft. Daar hadden we anderhalf uur de tijd om de prijzen van de souvenirs zo laag mogelijk te krijgen. Nadat iedereen weer buiten was gekomen kwamen we andere Brabanders tegen die ook vrijwilligerswerk verrichten. Er was genoeg om over te praten terwijl we stonden te wachten op de laatste paar mensen en een taxibusje. Na afscheid te hebben genomen stond er weer een lange rit op ons te wachten, er was namelijk file. Thuis stond er weer eten op ons te wachten en liet iedereen zijn buit zien.

Na een lichte maaltijd van brood moest iedereen zich weer klaarmaken, we waren namelijk uitgenodigd voor het echte bruiloftsfeest van de mensen waar we donderdag al waren geweest. Verdeeld over de twee busjes vertrokken we naar een versierde overdekte binnenplaats een kleine 10 minuten van thuis verwijderd. Hier werden we wederom hartelijk ontvangen door de gastheer en kregen we direct een drankje aangeboden. Het was echter erg druk waardoor we verdeeld over de vele tafels moesten gaan zitten.

Vele tradities die we donderdag hebben meegemaakt werden opnieuw uitgeoefend, zoals het feestelijk presenteren van een opgezette gebraden geit en het geven van vele cadeaus. Na veel toespraken en bedankjes mochten we rond 8 uur opstaan om een overheerlijk diner op te halen. Net als donderdag waren we verbaasd over de eetlust van de Afrikaanse mensen: de borden werden overvol geschept. Langzamerhand kwam het feest op gang en gingen veel mensen opstaan om te gaan dansen op de Afrikaanse muziek. Rond 11 uur begon het feest af te bouwen en besloten we om terug naar huis te vertrekken. Eenmaal aangekomen was iedereen erg moe en gingen we gauw slapen, maar gelukkig hoeven we morgen pas om 10 uur te ontbijten.

Zondag 6 augustus: Graduation Party!

Vandaag hebben we echt een rustdag, het ontbijt staat pas om 10 uur voor ons klaar zodat iedereen lekker uit kan slapen. Helaas lukt dit niet voor de meesten maar toch komt vrijwel iedereen uitgerust aan tafel. Na het ontbijt hoeven we pas om 2 uur weer klaar te staan, dan gaan we namelijk naar een graduation party. In de tussentijd doet iedereen zijn eigen ding, de ene schrijft in een boekje en de ander gaat wat opruimen.

Om 2 uur zit iedereen klaar om te gaan, maar Charles is er nog niet. Zoals gewoonlijk gaat alles pole pole en uiteindelijk om iets voor 3 kunnen we naar de graduation party. Voor we weggaan moeten sommigen een andere broek aan, het feest is bij een kerk en daar mogen we geen broek aan die boven de knieën komt. Het feest blijkt bij de buren te zijn, en de muziek kan je al van veraf horen. Bij aankomst zijn we als een van de eersten. We gaan allemaal zitten en wachten tot het gaat beginnen. Het feest is van de zus van een jongetje van Charles’ school en lijkt verdacht veel op de trouwerij. Er worden liedjes gezongen, speeches gehouden en er worden stukjes taart uitgedeeld waarbij Fleur en Rob naar voren mogen komen om een stukje in ontvangst te nemen. Aan het einde van de middag krijgen we ook nog chakula! Er is keuze uit van alles en met een vol bord komt iedereen terug bij zijn plaats, waar we alles met onze handen op moeten eten. Na nog wat foto’s te hebben gemaakt lopen we weer terug naar het huis, hier hebben we in de avond ook nog eten. De buikjes zijn nu echt gevuld. Na het eten duikt iedereen vroeg zijn bed weer in want morgen moeten we weer werken op school.  

Maandag 7 augustus: Laatste werkdag...

Vandaag is de laatste dag werken op de school aangebroken. Na weer een vroeg ontbijt lopen we naar school. Dezelfde werkzaamheden als vrijdag moeten gedaan worden, tafeltjes worden gelakt, lokalen worden geschilderd en de hekken moeten ook worden geschilderd. Iedereen is hard aan het werk en aan het einde van de ochtend is het tijd voor de afscheidsceremonie. Iedereen krijgt een flesje drinken en samen proosten we op de voorbij gevlogen dagen. Verschillende kinderen uit verschillende klassen vertellen daarna over hoe zij de voorgaande dagen hebben beleefd, en wat ze er van vonden. Hierna is het de beurt aan de head teacher en de andere leraren om een woordje te doen, ze hebben allemaal hele lieve dingen te zeggen. Aan het einde komt ook nog Charles, hij vertelt voor de zoveelste keer hoeveel wij voor hem betekenen. Nadat ook Rob nog een mooie speech heeft gegeven is het tijd voor de lunch. Zodra we allemaal weer goed hebben gegeten is het tijd om hard verder te werken zodat alles zo ver mogelijk af is. Aan het einde van de middag is iedereen moe en nemen we allemaal afscheid van de kindjes op de school (deze wilden graag dat we nog 10 maanden zouden blijven). We lopen terug naar het huis en op de terugweg krijgen we nog het huis van een van de leraressen te zien, waarna ze huilend afscheid van ons neemt. Na het avondeten spelen we nog wat potjes weerwolven en daarna gaat iedereen lekker slapen om morgen fris aan de safari te kunnen beginnen!

Dinsdag 8 august: Tijd voor de safari

De tijd is eindelijk aangebroken, de safari kan beginnen. De planning was om half 9 te vertrekken, maar zoals jullie al kunnen raden is dat niet hoe het liep. De jeeps waren te laat en we vertrokken om half 11 richting het eerste park verdeeld over 3 jeeps. Alle spullen, zoals eten, moest ook nog in de jeeps worden gestopt. We maakten eerst een stop bij een supermarkt waar iedereen wat chips en drinken kocht voordat we weer verder reden naar het eerste park van de safari: het Tarangire National Park. Toen we aankwamen bij het park was het tijd voor de lunch die bestond uit een stuk kip, een pannenkoek, een cakeje, een hamburger, een banaan, een soort van gehakt loempia enz. 

Na het eten reden we het park in. Tijdens de safari zien we veel dieren, zoals: zebra’s, giraffen, struisvogels, impala’s en nog veel meer dieren. Na een lange dag is het eindelijk tijd om naar de eerste verblijfplaats te gaan. Het was donker en iedereen was in de veronderstelling dat we onze tentjes nog moesten gaan opzetten. Iedereen was dus ook zeer opgelucht toen het bleek dat we in huisjes verbleven. Rond 8 uur was het tijd voor het avondeten. Het avondeten bestond uit pasta, aardappelen en kibbeling met soep als voorgerecht. Na het eten was er nog een speciale show voor ons die bestond uit dans en mensen die acrobatische trucjes deden. Charles had dit speciaal voor ons geregeld! Na de show gingen we nog even langs bij de bar die op de camping was waar luide muziek gedraaid werd, dit was zeer gezellig! De luide muziek was ook te horen in de huisjes en voor veel mensen was het dus ook een slapeloze nacht. 

Woensdag 9 augustus: Serengeti 

Vandaag gingen we ontbijten om half 8, voor deze tijd moesten alle spullen zijn opgeruimd en klaar staan voor vertrek. Het ontbijt was, tot onze grote verbazing veel groter en luxer dan we hadden verwacht; er waren geroosterde boterhammen, worstjes, eieren en pannenkoeken. Dit was dus een aangename verrassing. Nadat iedereen zijn buik had vol gegeten en iedereen na wat stoeien eindelijk zijn plaats in de jeeps had veroverd vertrokken we naar de Serengeti, het op 1 na grootste park in Tanzania.  

Het was een lange rit waarbij we een stuk door het gebied van de Ngorongoro krater gingen, hier zijn we een paar keer gestopt voor het uitzicht en om de bavianen en giraffen langs de weg te bewonderen. Al met al was het een rit van ongeveer 5 uur om bij de poort van de Serengeti aan te komen.  

Na een korte toiletstop konden we dan eindelijk de Seregeti betreden, we zouden er nog een paar uur rond rijden voordat we ons kamp gingen opzetten. In deze paar uren  zagen we gazelles, antilopen, olifanten, giraffes, hyena's en de eerste leeuwen. Dit was heel indrukwekkend om te zien, maar we beseften ons ook steeds meer dat we 's nachts tussen deze dieren zouden slapen omdat er geen omheining om de kampeerplek heen stond.  

Eenmaal bij de kampeerplaats aangekomen waren de tenten, met de hulp van onze chauffeurs, snel opgezet, dit was een grote meevaller omdat velen van ons geen idee hadden hoe de tenten opgezet moesten worden. Na het opzetten van de tenten schoof iedereen aan tafel voor het eten, het duurde erg lang voordat de maaltijd op tafel stond, maar het lange wachten werd beloond; we kregen rijst, vlees, groenten en fruit. Na het eten was het al laat en erg donker, dus iedereen dook snel zijn bed in, morgen moesten we namelijk weer vroeg uit bed! 

Donderdag 10 augustus: Eet smakelijk 

Vandaag ging de wekker veel te vroeg, we moesten namelijk om 6 uur fris en fruitig bij de jeeps staan om te vertrekken. Dit was een grote uitdaging omdat de meesten geen goede nachtrust hadden gehad door de geluiden van hyena's en andere dieren die heel dicht bij de tenten kwamen. Voor vertrek moesten alle spullen al zijn opgeruimd en konden we een kopje thee met wat biscuits nemen.  

We vertrokken zo vroeg omdat rond deze tijd nog veel dieren actief waren. Tijdens het rijden kwamen we weer veel dieren tegen en een deel van ons heeft de kans gehad om een hyena samen met een jakhals te zien jagen. Verder kwamen we ook een groep leeuwen tegen die nog wat rottend eten voor ons hadden overgelaten, jammer genoeg had niemand trek meer omdat ons een misselijkmakende geur tegemoet kwam. De zoektocht naar een cheeta of luipaard duurde erg lang, maar iedereen was erg blij toen eindelijk twee cheeta's onder een boom te zien waren, zo dichtbij dat we ze bijna konden aaien. 

Nadat iedereen weer een aantal mooie foto's van de cheeta's had gemaakt gingen we rond half 11 tevreden weer terug naar de kampeerplaats, daar stond namelijk een heerlijke brunch op ons te wachten. Ook zouden we de tenten afbreken en opruimen om vervolgens te vertrekken naar de volgende kampeerplek, het was een aangename verrassing toen we erachter kwamen dat dit al voor ons was gedaan. We konden gelijk aanschuiven want op tafel stond vis, pizza, friet, salade, pannenkoeken, brood en kip op ons te wachten, weer een echt feestmaal. Iedereen kon zijn buik goed vol eten en was snel, vol goede moed weer klaar voor vertrek naar de Ngorongoro. 

De tocht naar de volgende kampeerplaats zou de hele middag gaan duren, maar om het iets leuker te maken stopten de chauffeurs als er iets speciaals te zien was en werd er veel gepraat. Het duurde een paar uur voordat we bij de poort van de Serengeti waren. Nadat iedereen daar naar het toilet was geweest reden we weer verder naar de rand van de Ngorongoro krater. Toen we daar eenmaal waren aangekomen was het weer tijd om de tenten op te zetten, ook vandaag kregen we weer hulp van onze chauffeurs. Na het opzetten van de tenten konden we nog even genieten van het uitzicht voor het weer etenstijd was. Deze keer stond er spaghetti met gehakt op het menu. Na het eten en nog wat kletsen dook iedereen weer in zijn slaapzak, de chauffeurs hadden ons al gewaarschuwd dat het een koude nacht zou gaan worden... 

Vrijdag 11 augustus: Dansen met Weidi 

Onze wekkers gingen weer erg vroeg, maar velen van ons waren voor die tijd al wakker geworden door de kou. De chauffeurs hadden gelijk toen ze zeiden dat de nacht erg koud ging worden. Rond kwart voor 6 stonden we weer klaar voor een kopje thee of chocomelk en rond 6 uur vertrokken we om te beginnen met een afdaling van ongeveer 600 meter in de krater. 

Toen we beneden waren aangekomen zagen we bijna overal dieren, er waren gnoes, gazelles, olifanten en nog heel veel andere dieren. Wat bij iedereen de meeste indruk gemaakt heeft was een groep hyena's die op korte afstand van ons een buffel aan het opeten waren. Iets wat ook veel indruk maakte was de laatste toiletstop; hier lagen de nijlpaarden in een meertje op nog geen 20 meter afstand. 

Na nog een onsuccesvolle zoektocht naar neushoorns moesten we de krater weer uit omdat er net als gisteren een brunch op ons stond te wachten. Deze keer was er quiche, rijst, kip, eieren, worstjes en fruit; genoeg om onze buikjes weer van vol te eten.  

Na de brunch werden we weer terug naar huis gebracht, dit was een tocht van ongeveer 3 en een half uur. Terwijl we wachtten tot de jeeps klaar waren voor vertrek hebben we de tijd gevuld door met Weidi, het zoontje van Charles en Anna, te dansen, dit was iets waar iedereen erg van genoot.  

Toen we terug kwamen werden we hartelijk ontvangen door de kinderen, ze waren erg blij om ons weer te zien en ze waren heel benieuwd wat we op safari gezien hadden. Na een paar groepsfoto's te hebben gemaakt en afscheid genomen te hebben van de chauffeurs ging iedereen zijn eigen weg; sommigen gingen douchen, anderen gingen lezen of spelen met de kinderen. 's Avonds werd er weer een heerlijke maaltijd voor ons klaar gemaakt: pannenkoeken. Na het eten werden nog een paar spelletjes gespeeld, maar de meesten gingen vroeg slapen om wat uurtjes slaap in te halen van de vorige nachten.  

Zaterdag 12 augustus

Nadat iedereen weer lekker lang heeft bij kunnen slapen beginnen we de dag met een wandeling. De headteacher komt ons bij het huis ophalen en we lopen een stuk door Ngaramtoni, door de armere wijk. Hier zijn de huizen een stuk slechter en zie je goed dat het overgrote deel van de inwoners maar heel weinig heeft. Via deze wijk lopen we naar de high school waar we eerder zijn geweest en daar gaan we een stuk naar beneden naar een klein riviertje. Aan de andere kant van het riviertje klimmen we omhoog en komen we op een heuvel. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht over de omgeving. Na een korte pauze lopen we terug naar het huis van Charles. 

Na een half uur uitrusten gaan we op weg naar de school. Hier kunnen we het resultaat zien van alles wat er de afgelopen week is gebeurd: het hek staat, in 3 van de 4 lokalen zitten de plafonds er in, heel de buitenkant is gegipst en geverfd en al het glas zit er in. Het ziet er allemaal heel mooi uit en het begint al op een echte school te lijken! Na alles bekeken te hebben blijkt er een verrassing voor ons te zijn, in een van de lokalen staan allemaal stoelen en er staat eten voor ons klaar. Een deel van de leraren is er en ze geven een optreden in masai kleding. Ze vertellen allemaal hoe geweldig ze het vinden dat wij er waren de afgelopen weken en we krijgen een grote kaart. Hierna is het tijd voor de lunch, we eten heerlijke kip met rijst. Na het eten moeten we allemaal onze ogen dichtdoen voor een verrassing, we krijgen allemaal een shirt! Het shirt staat voor de vriendschap tussen de Rockland school en het Jtc. Als iedereen hem aan heeft dansen we nog samen met de leraren en dan is het tijd voor een kleine competitie, Nederland tegen Tanzania. Eerst zingt Anna een prachtig lied en dan is het onze beurt, we zingen Make you feel my love van Adele. Na lang overleg besluit Charles dat wij hebben gewonnen! Iedereen gaat nog op de foto met de leraren en daarna gaan we met de headteacher langs wat huizen van leerlingen van de school. We gaan langs het huis van Deo, een van de weeskinderen van Charles en gaan langs nog een paar huizen. We mogen de huizen van binnen bekijken en dit maakt toch wel echt een indruk op ons. Na deze bijzondere middag lopen we terug naar het huis, maar de dag is nog niet voorbij! 

Om kwart voor 7 rijden we met de daladala richting een restaurant, al bij aankomst lijkt het alsof we niet meer in Tanzania zijn. We zitten gezellig met z’n allen buiten aan een lange tafel en iedereen kiest zelf wat ze willen eten. Er is keuze uit pizza’s, sandwiches en pasta. Iedereen is blij verrast en na het eten blijven we nog leuk kletsen en om half 12 gaan we weer terug naar huis. Om 12 uur zijn we terug en iedereen gaat snel slapen, de laatste nacht bij Charles is aangebroken…  

Zondag 13 augustus  en maandag 14 augustus: Afscheid en welkom

De dag is aangebroken: we moeten weer terug naar Nederland. Vandaag is er geen ontbijt, maar om 11 uur staat er een brunch klaar. Voor de brunch moet iedereen zijn spullen hebben ingepakt zodat we daarna uitgebreid afscheid kunnen nemen. Alle spullen die we achterlaten worden op de bedden gelegd en de rest wordt samen met de vele souvenirs weer terug in de koffers gepropt. De brunch bestaat vandaag uit wentelteefjes en pilau, allebei super lekker! Voor de laatste keer genieten we van het eten van Anna en na het eten doen we een allerlaatste rondje sunshines and clouds. Dit keer doen we een speciale versie waarbij iedereen een kaarsje voor iemand mag aansteken. Al op de helft gaat het fout en begint vrijwel iedereen met huilen. Na nog even snel de afwas te hebben gedaan is het toch echt tijd voor het afscheid… We maken allemaal polaroid foto’s met de kinderen en Charles en Anna om daarna iedereen gedag te moeten zeggen. Het is heel zwaar en iedereen moet toch wel een traantje laten, inclusief Anna en vrijwel alle weeskinderen. Alle koffers gaan boven op een grote bus en dan rijden we met Charles naar het vliegveld. 

Na een uur rijden zijn we bij het vliegveld, waar het moeilijkste afscheid nog moet komen. Iedereen geeft Charles een dikke knuffel en ook Charles heeft het heel erg moeilijk. Uiteindelijk is het toch echt tijd om onze koffers in te gaan checken, en zodra we weglopen breekt ook Charles. Nadat we alle koffers hebben ingecheckt hebben we nog tijd om wat laatste souvenirs en wat eten te kopen. Helaas blijkt dan bij de douane dat er geen drinken mee verder mag, dus moeten sommigen hun net gekochte drinken snel opdrinken of inleveren. Bij de gate spelen we wat potjes weerwolven om daarna om tien voor vijf te kunnen boarden. 

Na 2,5 uur vliegen komen we aan in Ethiopië, hier moeten we 4 uur wachten tot we in het volgende vliegtuig kunnen. In tegenstelling tot de heenweg kunnen we nu wel bij alle winkeltjes en zijn de wc’s veel schoner. We lopen wat rond door de winkeltjes en gaan daarna richting onze gate. Bij de gate moeten we nog een paar uur wachten, in deze tijd gaan sommige mensen slapen en andere spelen een spelletje. Om 23:10 is het tijd om naar het vliegtuig te gaan, met een busje worden we er naartoe gereden. In het vliegtuig krijgen we net als op de heenweg midden in de nacht avondeten, maar dit wordt niet door iedereen gegeten. Na een vlucht van 5,5 uur en veel slapen komen we aan in Wenen, hier moeten we een uur stilstaan. Vanuit Wenen vertrekken we dan naar Brussels Airport, waar we om kwart over 7 landen. Op het vliegveld moeten we onze koffers nog ophalen, dit duurt even en om kwart over 8 heeft iedereen zijn koffer pas. Dan is het tijd om van elkaar afscheid te nemen, iedereen geeft elkaar een dikke knuffel en dan lopen we richting de aankomsthal. In de aankomsthal staan alle ouders ons op te wachten met spandoeken en iedereen sluit zijn of haar ouders weer in de armen.